Hoe religieuze vrijheid liberalen kan helpen de oorlog tegen abortusrechten te winnen

De staat Indiana voert, samen met Becket en andere bondgenoten, geen serieus constitutioneel argument aan. Maar er is wel een visie op religie voor nodig die bij veel Amerikanen past. Sommige van die Amerikanen zouden rechters kunnen zijn. Eén reden waarom mensen liberale joden, of progressieven in het algemeen, misschien niet als echt religieus beschouwen, is dat ze niet veel weten over progressieve religies. Om deze reden heeft een groep historici een amicusbrief ingediend waarin de geschiedenis van religieuze overtuigingen en activiteiten ter ondersteuning van abortusrechten wordt uitgelegd. Ze proberen de feiten te corrigeren en laten zien dat progressieve religies inderdaad bestaan, een lange geschiedenis hebben en geen handige ‘mantels’ zijn voor politieke activiteiten. Als rechters dat niet weten, missen ze belangrijke historische informatie en context.

De geschiedenis van de Amerikaanse religie is complex en divers, en weinig mensen weten er veel van. Zoals Sepper opmerkt: “We horen zelden van religieuze mensen die voor abortus kiezen. Nog minder vaak komen we religie tegen als een motiverende factor in hun beslissingen.” Het zijn verhalen die verteld en gehoord moeten worden. Het leren van deze geschiedenissen of het begrijpen van de Joodse theologie zal niet ieders gedachten veranderen. Mensen kunnen nog steeds hun argumenten naar voren brengen en religie of politiek definiëren zoals ze willen, maar onwetendheid mag geen excuus zijn. En na verloop van tijd zou een beter begrip van de Amerikaanse religie in al zijn diversiteit kunnen leiden tot meer respect, rechten en bescherming voor religieuze minderheden. Dwepers zijn echter niet altijd onwetend. Vaak weten ze precies wat ze doen en wie hun doelwitten zijn.

Is procederen over vrije uitoefening, gegeven de huidige samenstelling van de rechtbanken en de recente politiek van religieuze vrijheid, een haalbare weg naar gerechtigheid en vooruitgang? Zal dit niet alleen maar de reikwijdte vergroten van slechte wetten die zo vaak ten kwade worden gebruikt? En hoe zit het met niet-religieuze mensen? Onze waardigheid, zelfbeschikking, lichamelijke autonomie en zoveel meer mogen niet afhangen van de vraag of we op overtuigende wijze de rol van de oprechte religieuze gelovige kunnen spelen. Het bedenken van uitzonderingen op een regel helpt doorgaans niet bij het ontmantelen van de regel. Maar wat als het waar is dat, zoals de rechtsgeleerde Xiao Wang het heeft gesteld, “de religieuze vrije uitoefening vandaag de dag ons krachtigste en meest effectieve middel tot burgerlijke ongehoorzaamheid is”? Ten eerste zou dat niet zo moeten zijn. Ten tweede: als dat zo is, dan moet het zoveel mogelijk voor rechtvaardige doeleinden worden gebruikt. In een betere wereld zouden we geen godsdienstvrijheid nodig hebben. In deze, misschien wel.