Eerste ontdekking in decennia van blauwe vinvissen nabij de Seychellen

Blauwe vinvissen zijn fascinerende dieren. Met een lengte van 24 tot 30 meter (langer dan een basketbalveld) zijn het de grootste wezens op aarde. Ze behoren ook tot de zeldzaamste. Schattingen geven aan dat er nog maar zo’n 5.000 tot 15.000 blauwe vinvissen in de wereld over zijn.

Hun populaties kenden een afname van 89% tot 97% als gevolg van de wereldwijde commerciële walvisjachtactiviteiten die in 1868 in de Noord-Atlantische Oceaan begonnen. Blauwe vinvissen werden vooral gewaardeerd om hun blubber, omgezet in olie en gebruikt in cosmetica en zeep, voor de smering van industriële apparatuur. , en als lampolie. In 1978 werd voor de kust van Spanje de laatste opzettelijke vangst van een blauwe vinvis geregistreerd.

Tegenwoordig worden blauwe vinvissen in alle oceanen aangetroffen, behalve in het Noordpoolgebied. Ze migreren meestal van hun zomervoedselgebieden, waar ze zich bijna uitsluitend met krill voeden, naar hun winterbroedgebieden. Hun migratiepatronen worden echter nog steeds slecht begrepen, vooral in de Indische Oceaan, waar beperkt onderzoek is uitgevoerd.

Historisch gezien was de archipel van de Seychellen – voor de kust van Oost-Afrika – een opportunistisch walvisgebied voor Sovjet-walvisvloten op weg van en naar Antarctica. In de wateren van de noordelijke Indische Oceaan hebben walvisjagers tussen 1963 en 1966 op illegale wijze meer dan 1.200 blauwe vinvissen gedood, waaronder 500 nabij de Seychellen.

Sindsdien heeft er tot 2020 geen specifiek onderzoek plaatsgevonden om de overvloed aan blauwe vinvissen in deze regio te beoordelen, toen ik samenwerkte met de Universiteit van de Seychellen, Oceanic Films (VK) en mijn collega, Kate Stafford, om dit te onderzoeken.

We hebben twee expedities uitgevoerd in november 2020 en 2021. Na ongeveer 5.500 km door de noordelijke Seychellen te hebben onderzocht, hadden we in totaal vijf waarnemingen van maximaal tien blauwe vinvissen.

Dit was een fenomenale bevinding. We waren voorbereid om geen blauwe vinvissen te zien vanwege het hoge niveau van de jacht dat vrij recent plaatsvond en er was absoluut geen informatie beschikbaar sinds de laatste blauwe vinvis in 1964 in de regio werd gedood.

Toen er blauwe vinvissen werden waargenomen, benaderden we ze langzaam om details te verkrijgen over hun groepsgrootte en gedrag. Er werden foto’s gemaakt van zowel de linker- als de rechterkant van het dorsale gebied om ze te identificeren.

Omdat de kleurpatronen voor elk dier uniek zijn, wisten we dat er tijdens deze expeditie minstens vijf individuen werden geïdentificeerd.

Nadat we onze foto’s hadden gedeeld met andere onderzoeksgroepen die aan blauwe vinvissen in de Indische Oceaan werkten, werd er geen “match” gevonden. Dit betekent dat de walvissen die we op de Seychellen hebben geïdentificeerd misschien wel voor de eerste keer ooit zijn gefotografeerd!

Ook al wordt er niet langer op blauwe vinvissen gejaagd en worden ze beschermd door verschillende internationale verdragen, toch staan ​​ze nog steeds als bedreigd op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten van de IUCN (International Union for the Conservation of Nature). Ze worden geconfronteerd met een reeks bedreigingen. Zo veroorzaakt het scheepvaartverkeer geluidsoverlast die de communicatie kan verstoren en tot aanvaringen kan leiden. De klimaatverandering heeft ook gevolgen voor de verspreiding en overvloed van hun belangrijkste voedsel, krill.

Het vinden van de walvissen

Het uitgestrekte oceanische leefgebied en de ongrijpbare aard van de blauwe vinvis maken het ongelooflijk uitdagend om ze te bestuderen. Bovendien vormen hun diepe duiken en uitgebreide migraties over duizenden kilometers logistieke hindernissen voor onderzoekers die hun bewegingen en gedrag willen volgen.

Het begrijpen van hun ecologie, populatiedynamiek en natuurbehoud vereist daarom innovatieve en hulpbronnenintensieve onderzoeksmethoden, zoals systematische onderzoeken vanaf grote schepen of vliegtuigen om hun overvloed te beoordelen of satelliettagging om hun bewegingen en migraties te onderzoeken.

Onze expedities bestonden uit visuele onderzoeken per schip, gericht op de diepe wateren (500-2.000 meter) voor het noordelijke deel van het Mahé-plateau.

Bovendien hebben we ruim een ​​jaar lang een hydrofoon (een onderwatermicrofoon die walvisgeluiden kan opnemen) geplaatst in een gebied waar de kans groot was dat er blauwe vinvissen zouden voorkomen. Hierdoor konden we bevestigen dat blauwe vinvissen op de Seychellen vaker voorkomen dan we dachten, maar zeer seizoensgebonden zijn (ook al hebben we het hele jaar door blauwe vinvissen geregistreerd), voornamelijk van december tot april.

Deze methode onthulde ook dat onze expedities (in november 2020 en 2021) niet plaatsvonden toen blauwe vinvissen het meest overvloedig aanwezig waren. Het betekent dat onze toekomstige onderzoeken zullen moeten plaatsvinden in de maanden maart en april, wanneer hun overvloed op zijn hoogtepunt is.

Hun liederen kwamen overeen met die van blauwe vinvissen, opgenomen in de buurt van Sri Lanka (ongeveer 3.100 km van de Seychellen), in de centrale tropische Indische Oceaan. De seizoensinvloeden op de Seychellen zijn vergelijkbaar met de aanwezigheid van blauwe vinvissen in Sri Lanka, die ook het hoogst zijn van december tot april.

Na vijf weken lang de oceaan te hebben gescand, hebben we in 30 dagen van actieve zoekinspanningen in totaal 23 soorten walvissen en dolfijnen geregistreerd, wat opmerkelijk is.

We hebben meer dan 100 waarnemingen geregistreerd van Bryde’s walvissen (Balaenoptera edeni), een niet-migrerende walvissoort die uitsluitend in tropische en subtropische wateren leeft, maar ook veel potvissen (Physeter macrocephalus) en spitssnuitdolfijnen. De aanwezigheid van al deze soorten op de Seychellen suggereert dat het milieu productief genoeg is om grote hoeveelheden walvisachtigen te ondersteunen. We zullen dit in de toekomst verder onderzoeken, vooral om ervoor te zorgen dat deze bijzondere dieren, waaronder blauwe vinvissen, in deze wateren blijven bestaan.

Van de vier ondersoorten van de blauwe vinvis waarvan we weten dat ze bestaan, zijn er drie bekend in de Indische Oceaan. Wij geloven dat de blauwe dwergvinvis de ondersoort is die de Seychellen bezoekt, op basis van de fysieke kenmerken van de dieren die we hebben waargenomen en, belangrijker nog, de aard van hun roep.

De dwergblauwe vinvis is over het algemeen kleiner dan andere ondersoorten. Het bereikt doorgaans een lengte van ongeveer 21-24 meter. Andere ondersoorten van de blauwe vinvis, zoals de Antarctische blauwe vinvis, kunnen wel 30 meter of meer worden. De dwergblauwe vinvis komt voornamelijk voor op het zuidelijk halfrond en heeft akoestische kenmerken die verschillen van andere, met name Antarctische blauwe vinvissen.

Wat is het volgende?

Vanwege onze ontdekkingen op het gebied van blauwe vinvissen hebben we contact gezocht met lokale toeristenorganisaties en de overheid, vooral om maatregelen te identificeren om de impact van de potentiële ontwikkeling van walvisspotten als activiteit te beperken. Dit zijn positieve stappen in de richting van het behoud ervan. De betrokkenheid van lokale studenten aan de Universiteit van de Seychellen en jonge onderzoekers is ook van cruciaal belang voor de duurzaamheid op lange termijn van onderzoeks- en natuurbehoudsinitiatieven.

We weten nog steeds zo weinig over blauwe vinvissen. Maar de op de Seychellen verzamelde gegevens geven ons hoop en moedigen ons aan om meer te doen.

We moeten nu onze onderzoeksinspanningen vergroten om de overvloed aan deze blauwe vinvissen op de Seychellen te beoordelen en te ontdekken waarom ze de wateren van de Seychellen gebruiken. Broeden ze alleen of voeden ze zich in deze wateren, of beide?

We willen ook meer inzicht krijgen in wat ze eten en hoe het veranderende klimaat hun verspreiding en gedrag in de tropische wateren van de Indische Oceaan beïnvloedt.